Şu an midem beni öldürüyor.

Hayat zor. Bunu herkesler biliyor. Zor olduğunu bile bile insanlar psikopat gibi zorluklara zorluk eklerler plan yaparlar. Benim bugün için bambaşka hayallerim vardı ama taaakiii dün st 17.28 sularında başlayıp mide ağrısı-bulantısından geberene kadar.
Şimdi sorucaksınız öldün mü diye? Nayır ölmedim. Hala yaşıyorum. Ama buna nasıl yaşamak denirse?

Neyse şu benim midemin beni becermesi olayını kısa süreliğine rafa kaldırıyorum. Ve size dünden bahsetmek istiyorum. Dün dünyanın en acı deneyimini yaşadım. Hemde çok acıydı. Evet arkadaşlar aldaltıldım. Yani belki aldatılmamışta olabilirim ama ben durum acındıracak hale getirmem gerekirki aldatıldım demeye devaaaam.

"Nasıl?" sorusunu duyar gibiyim sayın seyirciler. Evet Mr.F'yi başka bir kızla oturup konuşurken gördüm. Şimdi burda bana küfür ediyorsunuz herhalde ama ben öyle anlamak istiyorum! Hemde kızla sadecce konuşuyolardı ki büyük ihtimal arkadaşlar. Aslında aldatılmaktan çok kıskançlığın zirvesindeyim ama çaktırmıyorum.

Şimdi en yakın arkadaşlarımdan birisi geldi. Bana "iyi misin?" diye sordu. Bu bana yapılcak şey mi yani sayın seyirciler? Bende ona "Eveeet çok mükemmel hissediyorum kendimi o yüzden bu mükemmeliyeti bozmamak adına okula gitmeyeyim evde Secret Circle izleyeyim." dedim.

Harika değil mi? Neysem benden şimdilik bu kadar hasta bakıcımı kızdırmaya gelmez.

Saygılar Jr. Leydi


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Velhasıl ziyan olduk ziyadesiyle

Resim
Bu kadar göz önündeyken elleşmemek imkansız. Yani bir göz atmamak, ne yazmış yine ne dinlemiş ne okumuş diye bakmamak imkansız diyorum. Bilirsiniz işsisizimdir. Boş vakitlerimin birkaçını kendimi tutamadan böyle şeyler yapıyorum. Çok kızdım az önce birine. Bu kadar aynıyken bu kadar uzak olmayı seçmiş birisine. Zamanımızı tüketmiş, olmayan anıları öldürmüş birisine. Ben böyleyim işte. Sanki kendi hayatım mükemmelmiş gibi, sanki en doğrusunu ben yapıyormuşum gibi birisinin hatasını görünce anında çok kızarım. Daha iyisini herkes hak eder. O yüzden kızıyorum ya. Fark etmiyor şu an. Ya kafası meşgul herşeyle ya da hiçlikle. Ya da düşünmemeye çalışıyor. Bende belki bir gün düşünür diye umut edip beklemekten başka şansım yok.  Ama yazık etti, günah etti benden söylemesi. Üstüme vazife mi? Evet vazife. Çünkü bana da yazık etti. Ama saygı duyuyorum kendisine. Bu kadar benziyoruz ya ondan. Diyorum belki bir bildiği var. Keşke ilk baştan deseydim bu kadar çok benzediğimizi ...
Devamı

Benim Bura Afet Yeri*

Resim
Selam arkadaşlaaar, bugün sizlere ruhumun içindeki sıkıntı ile karşılaşacağım. ( Ama sözleri çok hoşuma giden minnoş bir şarkı koyayım şuraya .) Biliyorsunuz (ya da bilmiyorsunuz) geçen yazımda içimdeki hissizlikten bahsetmiştim. Çok geçmedi, tekrar manyaklaşmaya döndüm. Yaptığım hertotemin sonucu şu 3 günde ki KARAR VER olarak çıktığından ve sürekli gelen acayip mesajlar sonucunda sevdiğim beye geri döndüm. Aman tanrım dün öğlen beraber geçirdik. Tabi bizi tanıştıran arkadaşım eşliğinde. Yan böyle aklıma ne geldiyse sorabildim ya ölsem de gam yemem diyeceğim ama şaka şaka daha çok genciz, ve de yaşanacak daha çoook şey var. Şaka maka arada ki olayı yaşamasam bu kadar rahat olabilir miydim? Hayır. Herşey de bir hayır vardır ya kızlara diyorum "Yani görseniz tanıyamazdınız beni o anda. Cesaretime filan. Rahat olmam yeterliymiş diyorum." Pislik kızlar diyor ki bak sen bak "20 yılın sonunda bunu öğrenebildiğine sevindik.". Bak dost acı söyleri biraz abartmadı...
Devamı

Veronika Ölmek İstiyor - Paulo Coelho

Resim
"Çünkü niyet ile hareket arasında her zaman bir kopukluk vardır. O, yarı yoldan dönme özgürlüğüne sahip olmak istiyordu." "Tanrı varsa, -ki ben olmadığına inanıyorum-, insan aklının sınırları olduğunu da bilir.Yoksulluğu, haksızlığı, aç gözlülüğü, yapayalnızlığı, bütün bu karmaşayı o yaratmadı mı? Mutlaka çok iyi niyetlerle girişmiştir bu işe, ama sonuçlar bir felaket. Tanrı varsa bu dünyayı erkenden terk etmeyi seçen yaratıklara karşı cömert davaranacaktır, Hatta bizi burada vakit harcamaya zorladığı için özür bile dileyebilir. "  "Bunları bir otuz, kırk ya da elli yıl daha görmeye devam etmeyeceğini bildiğinden daha da mutluydu çünkü o zaman bütün orjinallikleri kaybolacak ve sonrakine benzediği bir yaşam trajedisine dönüşeceklerdi."  "Cennette odaları florasan ışıkla aydınlatmazlardı kesinlikle ve de anında başlayan sancı tipik bir dünya sancısıydı. Ah bu dünyanın acıları hiçbir şeye benzeme, hemen anlaşılır." "Herkesin...
Devamı