I Am Alexandra Udinov



İyi akşamlar sayın seyirciler, bu akşam bu postumu tamamiyle Nikita dizisinin 2. sezon 4. bölümüne ayırmak istiyorum. Ama öcelikle genel bakış;




Bu arkadaş Nikita olur. Kendisi dizimizin ana karakteri olup sıkı kadındır. 

Dizinin konusu onların "Vision" dediği ama bizim "Bölüm" dediğimiz herkeşçe gizlenen sadece hükümetin ileri gelenlerinin bildiği bir suikast ekibi. Bölüm hayatta tutanacak hiçbir dalı kalmayanları toplayıp bir güzel eğitip dünyaya karşı suikast yapmaya salıyor. Ama bu suikastçı insanlar görevden sonra direk bölüme geri dönüyorlar. Bölümden ölmeden kaçamazsınız çünkü hepsinin üzerinde çipler var nereye giderseniz çipler etkisiz hale gelmiyor. Nikita ise koskoca Bölüm'ün gelmiş geçmiş en iyi suikastçisi taa ki Nikita Bölümden nefret edip bir an önce oradan kaçasıya kadar. Gizli yardımlarla öldü gibi görünüp çipi de imha edip özgürlüğüne uçuyor. Ama buralar asıl anlatılanlar değil. Asıl olay Nikita'nın birkaç sene sonra intikam için dönmesi ve Bölüme küçük çırağı Alex'i (nam-ı değer Zetrov şirketlerinin varisi Alexandra Udinov) sokup hep bölümün suikastlerini engellemesi.

Neysem koskoca 1 sezon artı 5 bölümü anlatmak zaman alır ama genel hatlarıyla olaylar böyle.

Asıl konu koskoca Nikita ve ekibinin 4. bölümde bucak bucak Türkiye'yi gezmeleri. Varya kadın benim bile gitmediğim yerlere gitti ben ona şaşıyorum.

Önce olay Van - Türkiye de başlıyor. Van garının önünde kadın bildiğin ateş edip dövüşüyor (nikita değil nikitanın eski ortağı.) hemide bizim hapishanemizden açıp gardiyanlarla dövüşüyr hemide arabalarını çalıyor. İlk ama burası hayatta Türkiye değildir dedim ama arkadan gelen "Aman ayaklarımda nasıl ağrıyor." lafından sonra artık emindim ki bunlar Türkiye'de.

Neysem sonra Ankara'ya geldiler ve Gençlik Parkında baya takıldılar. Parktan çıktılar bildiğiniz Türk Polisimize bayıltıp polis arabasını çaldılar. Oracıkta "Sen Türk polisisin. Bayılamazsın. Kurtar şanını şerefini bak arabayıda götürdüler." diye ne kadar gaz verdiysem hiç biri olmadı.

Oradan Eskişehir'e geldiler.Salaklar İstanbul'a gitmek için yollarını uzattılar. Eskişehir garına gidip Eskişehir- İstanbul trenine bindiler. Bildiğiniz Türk treninde, bildiğiniz Türk vagonunda vede bildiğiniz Türk vatandaşlarının içerisinde bunlar bir dövüşe başladılar sormayın gitsin. Hatta Nikita bacımız bildiğiniz Türk masasının üzerine çıkıp sağ sol tekme tokat adama girişti. Amma velakin kaçamayıp bildiğiniz trenimizden bildiğiniz topraklarımıza atladılar.

Onu bunu geçtim asıl olay burası ki yolun kenarında ki eski bir restorana girdiler. Arkada hangi şarkı çalıyor bir bilseniz? Üsküdar'a giderkenede aldıda bir yağmur dırırıdırırıdım. Neysem arkadan bir Türk genci "Ağbii yufkayı uzatsana!" diye bağırınca bende gülmekten öldüm sayın seyrciler. Sonrada oradan telefon ve araba çalıp yola devam ettiler ama bir şeysiler olup yolda, ormanımızın yanında durdular ve güzelim ormanımızda katliam başladı. Allah'tan Türk yaralı yoktu ama bildiğiniz ormanımızda savaş vardı.







Bunlarda savaştan önceki fotoğraflar. Dizinin bu bölümüyle ilgili anca bu kadar fotoğraf bullabildim sayın seyirciler kusuruma bakmayın.

Şimdi eleştirilsel kısma gelirsem;

  • Yahu koskoca dizide fazlaca eski çağda yaşadığımız havası uyandırılmaya çalışılmış. Mesela bir eve girdiler arkada fesli adam resimleri, yada üsküdara giderken şarkısı.
  • Koskoca dizide sadece 1 tane spor araba kullanıldı ve çalındı.
  • Koskoca dizide her yerde 1950ler arabaları vardı. Doğanlar şahinler her yerdeydi.
  • Koskoca dizide hala cumhuriyet öncesi anadolu kadını gibi giyinen kadınlar vardı.
  • Sürekli plaka hayaları vardı.


Bu kadarda şeyler vardı hani çok kızdım ciddiyim. Modernlikten arınmış bir yer çizmişler resmen. Diziyi ayıplamadım desem yeridir.

Neysem bu postta bu kadarlık yeterli.

İyi Akşamlar Ajanlar Jr. Leydi Udinov ;)

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Velhasıl ziyan olduk ziyadesiyle

Resim
Bu kadar göz önündeyken elleşmemek imkansız. Yani bir göz atmamak, ne yazmış yine ne dinlemiş ne okumuş diye bakmamak imkansız diyorum. Bilirsiniz işsisizimdir. Boş vakitlerimin birkaçını kendimi tutamadan böyle şeyler yapıyorum. Çok kızdım az önce birine. Bu kadar aynıyken bu kadar uzak olmayı seçmiş birisine. Zamanımızı tüketmiş, olmayan anıları öldürmüş birisine. Ben böyleyim işte. Sanki kendi hayatım mükemmelmiş gibi, sanki en doğrusunu ben yapıyormuşum gibi birisinin hatasını görünce anında çok kızarım. Daha iyisini herkes hak eder. O yüzden kızıyorum ya. Fark etmiyor şu an. Ya kafası meşgul herşeyle ya da hiçlikle. Ya da düşünmemeye çalışıyor. Bende belki bir gün düşünür diye umut edip beklemekten başka şansım yok.  Ama yazık etti, günah etti benden söylemesi. Üstüme vazife mi? Evet vazife. Çünkü bana da yazık etti. Ama saygı duyuyorum kendisine. Bu kadar benziyoruz ya ondan. Diyorum belki bir bildiği var. Keşke ilk baştan deseydim bu kadar çok benzediğimizi ...
Devamı

Benim Bura Afet Yeri*

Resim
Selam arkadaşlaaar, bugün sizlere ruhumun içindeki sıkıntı ile karşılaşacağım. ( Ama sözleri çok hoşuma giden minnoş bir şarkı koyayım şuraya .) Biliyorsunuz (ya da bilmiyorsunuz) geçen yazımda içimdeki hissizlikten bahsetmiştim. Çok geçmedi, tekrar manyaklaşmaya döndüm. Yaptığım hertotemin sonucu şu 3 günde ki KARAR VER olarak çıktığından ve sürekli gelen acayip mesajlar sonucunda sevdiğim beye geri döndüm. Aman tanrım dün öğlen beraber geçirdik. Tabi bizi tanıştıran arkadaşım eşliğinde. Yan böyle aklıma ne geldiyse sorabildim ya ölsem de gam yemem diyeceğim ama şaka şaka daha çok genciz, ve de yaşanacak daha çoook şey var. Şaka maka arada ki olayı yaşamasam bu kadar rahat olabilir miydim? Hayır. Herşey de bir hayır vardır ya kızlara diyorum "Yani görseniz tanıyamazdınız beni o anda. Cesaretime filan. Rahat olmam yeterliymiş diyorum." Pislik kızlar diyor ki bak sen bak "20 yılın sonunda bunu öğrenebildiğine sevindik.". Bak dost acı söyleri biraz abartmadı...
Devamı

Veronika Ölmek İstiyor - Paulo Coelho

Resim
"Çünkü niyet ile hareket arasında her zaman bir kopukluk vardır. O, yarı yoldan dönme özgürlüğüne sahip olmak istiyordu." "Tanrı varsa, -ki ben olmadığına inanıyorum-, insan aklının sınırları olduğunu da bilir.Yoksulluğu, haksızlığı, aç gözlülüğü, yapayalnızlığı, bütün bu karmaşayı o yaratmadı mı? Mutlaka çok iyi niyetlerle girişmiştir bu işe, ama sonuçlar bir felaket. Tanrı varsa bu dünyayı erkenden terk etmeyi seçen yaratıklara karşı cömert davaranacaktır, Hatta bizi burada vakit harcamaya zorladığı için özür bile dileyebilir. "  "Bunları bir otuz, kırk ya da elli yıl daha görmeye devam etmeyeceğini bildiğinden daha da mutluydu çünkü o zaman bütün orjinallikleri kaybolacak ve sonrakine benzediği bir yaşam trajedisine dönüşeceklerdi."  "Cennette odaları florasan ışıkla aydınlatmazlardı kesinlikle ve de anında başlayan sancı tipik bir dünya sancısıydı. Ah bu dünyanın acıları hiçbir şeye benzeme, hemen anlaşılır." "Herkesin...
Devamı