Dün Öğlen Sularından Gece Sularına

"Sevdiğiniz kişi size "Seni siklemiyorum." bakışı attığında içinizde küçük bir acı hissediyorsunuz. Bir anda gözleriniz yanıyor. Tamam durumu abartmak istemiyorum ama olayın içinde farklı kırıklıklar var. Olay sadece o bakışta değil.

Yani napabilirim ki? Seviyorsun işte. İster az , ister çok. Gerçi dediğimiz gibi tutkulu bir sevgiyi içim kaldırmıyor artık. Tutkulu sevgiye karşı düşman oldum ister istemez. Kendime de hayret etmiyor değilim.

Ama başa geri dönersek hala arkadaşımın "Seni siklemiyor bakışı." demesi, o sesi kulaklarımda çınlıyor.
Hayat zor işte. Gittim yine zorlaştırdım. Ah, ne aptalım. Tamam, sakin. Yeni bir karar vermem lazım galiba. Yine o yol ağzındayım. Sevmeye devam mı etsem? Yoksa kendime zorluk çıkarmadan unutma yoluna mı girsem? Unutma yolu daha cazip. Ama yani hayatta birisini sevince herşey daha farklı oluyor. Ağlamak istiyorum ama etraf müsait değil.En iyisi zil çalınca kulaklıklarımı da alıp köşeme çekilmek. Belki ağlarım. Belki rahatlarım.

Evet, evet bu iyi olucak. Yanlız kalmak beni hep rahatlatmıştır zaten. Severim yanlız kalmayı. Kendi içimdeki monoloğu daha rahat sürdürürüm. Kimse engelllemez beni.
Ama, yani.
Of.
Söz yok. Sözün bittiği o adi çıkmaz sokaktayım. Arkama dönüpte gerçekle yüzleşmek istemiyorum ama önümdeki duvarda ilerlememi de engelliyor.

Peki asıl soru. Ben niye hep aynı yerde hata yapıyorum?"

Bu benim birisi tarafından ihanete uğradıktan sonra üzgünlükle yazdığım yazıydı. Van Gogh çizeceğime yazı yazmak daha eğlenceliydi o an için.

Biraz abartmış gibiyim konuyu. Ama asıl konu o değil. Asıl konu hep böyle şeyler gelmesi başıma. Benden deli gibi hoşlananları yok sayıp kendi seçtiğim kişi olsun diye diretmenin sonucu.

Birkaç dk önce kafamı yastığa koyduğumda tam hayal kuracaktım ki onunla gerçek geldi aklıma. Niye hayal kurup olmayacak birşeyi düşünüp kendimi umutlandırayım ki kendimi? Neyse artık sadece kırıldığımı söylüyorum ve unutmakta en iyisi.

Bu sıralar ailevi dertler aşk meşk dertler sınavlar derken melankolinin derinliklerine acı bir şekilde battığımdan eğlenceli olamıyorum pek. Şu sıralar tek yapabildiğim bunu dinlemek. Ve de bunu. Bunu da. Sonuncu şarkı tamamiyle nostalji olsun diye :)

Jr Leydi

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Velhasıl ziyan olduk ziyadesiyle

Benim Bura Afet Yeri*

Veronika Ölmek İstiyor - Paulo Coelho