Akşam Olunca Sustururum Herkesi Herşeyi

Vakit geç.

Bizim için daha da geç.

" Geç " kelimesi ne kadar da içime oturuyor bir bilseniz. Geçmişten kopamamak nasıl zor bir bilseniz. Anılarıma, geçmişime  o kadar bağlıyım ki anlatsam roman olur anlatmasam yine.

İnsan umut etmek istiyor ama olmayacak duaya amin demek istemiyorum, kendimi küçük düşürmek istemiyorum.

Her aklımdan çıkarma düşüncesiyle kendimden tiksiniyorum. Bu muydu sevgin bu muydu saygın? diye kendime işkenceler çektiriyorum. E sevmeye devam etmekte işkence zaten. Boşa acılar. Halbuki böyle olmayabilirdi her şey. Ama hayatta her şey nasip.

Dün, damadın gelini neden alnından öptüğünü öğrendim. Alın yazım kabulümdür demekmiş. Nasip işte bunlar hep alın yazısı. Elbet bir gün o da olur.

Tüm enerjimi aldı götürdü bu iş. Buna da öyle üzülüyorum ki. Sürekli arkadaşlarım "İyi misin? Eski neşeli damla nerede?" diye soruyorlar. Yok işte yok nerede bende bilmiyorum.

Göksel- Uzaktan şarkısını kendime ithaf edersem bence cuk oturur.

Veer Zaara filmini tekrar izledim bu arada. Ağla ağla öldürdü film beni ya. Hof.

"Bu aşk, gelmesi için sebep gerekmiyor."

"Gerçek aşk hayatta bir kez gelir. Olunca da hiçbir tanrı yoluna çıkmaz. Yarında, Tanrı'nın gözünde bizim aşkımızın ne kadar olduğunu anlayacağız."

"İnsanlar, aşk kördür derler bu yüzden bizimde aşkımız kördü. Kendimizde değildik. Sadece birbirimizi görebiliyorduk. Kime zarar verdiğimizi göremiyorduk."


Şu sıralar Paulo Coelho - Veronika Ölmek İstiyor'u okuyorum. Ondanda notlar ala ala bakalım kitabı bitireceğim. Sonrasındada yine blogda paylaşacağım.


İyi Geceler.





Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Velhasıl ziyan olduk ziyadesiyle

Benim Bura Afet Yeri*

Veronika Ölmek İstiyor - Paulo Coelho