Gecenin Bu Türlüsü

Aslında istediğim çok bir şey değildi ki. Sevmek, sevilmek.

Basit.

Katmaşıklığı zaten biz yaparız. Ben basitçe sevmek istedim.

İşler garip şu an benim cephemde. Tam diyorum birine ilgi duyacağım. Hemde saçma sapan değil karşılığı olacak birşey. Sonra diyorum bana şiirler okutmayacak ki aşkından. Lay lay lom aşklar yani anlayacağınız.

Böyle diyee diye. Ne kadar sürecek?

Bulabilecek miyim acaba? Bana şiirler okutabilecek birini.

İnanıyorum ki evet. Ama zamanı değil. Beklemem lazım.

Beklemek çok zor geliyor. Ama öbür türlüsünü de yapamıyorum zaten.

Birde ona benzeyen birini görüyorum, o olmadığını bilerek. Ama yine de bir telaş, bir heyecan yapıyorum. Elim ayağıma dolaşıyor. Bana sürekli ben unutmak istemesem de bendeki yerini hatırlatıyor. Halbuki gereksiz işte.

İnanır mısınız rahattım ben kaç gündür. Ama sürekli bir şeyler tetikliyor eskileri. Yapıcı değil ama yıkıcı. Kurtulmak istiyorum. Çünkü bu duygu tüketiyor. Tükenmek istemiyorum hiçliğe.

Varlığa itirazım yok. Buyursun gelsin. Anılar derim mazi derim. Ama böylesi bana kendi anormalliğimi getiriyor.

Kurtarsın biri. Kurtarın beni. Hiçlikten, yaşanmamışlıklardan, hayal dünyamdan, ütopyalarımdan.

S.O.S.

İyi Geceler.

Sahi iyi mi geceler? Bana gecelerdir kötü. Size iyi olsun isterim ama.

Şimdi anladınız mı nerede basitim nerede karmaşık. Anlayan anlamayana anlatsın bende kederli gecemde uyumaya çalışayayım.

Karabasan gibi üstümde ki hüzün ile bu geceyide atlatmaya çalışayım.

Yeniden İyi Geceler

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Velhasıl ziyan olduk ziyadesiyle

Resim
Bu kadar göz önündeyken elleşmemek imkansız. Yani bir göz atmamak, ne yazmış yine ne dinlemiş ne okumuş diye bakmamak imkansız diyorum. Bilirsiniz işsisizimdir. Boş vakitlerimin birkaçını kendimi tutamadan böyle şeyler yapıyorum. Çok kızdım az önce birine. Bu kadar aynıyken bu kadar uzak olmayı seçmiş birisine. Zamanımızı tüketmiş, olmayan anıları öldürmüş birisine. Ben böyleyim işte. Sanki kendi hayatım mükemmelmiş gibi, sanki en doğrusunu ben yapıyormuşum gibi birisinin hatasını görünce anında çok kızarım. Daha iyisini herkes hak eder. O yüzden kızıyorum ya. Fark etmiyor şu an. Ya kafası meşgul herşeyle ya da hiçlikle. Ya da düşünmemeye çalışıyor. Bende belki bir gün düşünür diye umut edip beklemekten başka şansım yok.  Ama yazık etti, günah etti benden söylemesi. Üstüme vazife mi? Evet vazife. Çünkü bana da yazık etti. Ama saygı duyuyorum kendisine. Bu kadar benziyoruz ya ondan. Diyorum belki bir bildiği var. Keşke ilk baştan deseydim bu kadar çok benzediğimizi ...
Devamı

Benim Bura Afet Yeri*

Resim
Selam arkadaşlaaar, bugün sizlere ruhumun içindeki sıkıntı ile karşılaşacağım. ( Ama sözleri çok hoşuma giden minnoş bir şarkı koyayım şuraya .) Biliyorsunuz (ya da bilmiyorsunuz) geçen yazımda içimdeki hissizlikten bahsetmiştim. Çok geçmedi, tekrar manyaklaşmaya döndüm. Yaptığım hertotemin sonucu şu 3 günde ki KARAR VER olarak çıktığından ve sürekli gelen acayip mesajlar sonucunda sevdiğim beye geri döndüm. Aman tanrım dün öğlen beraber geçirdik. Tabi bizi tanıştıran arkadaşım eşliğinde. Yan böyle aklıma ne geldiyse sorabildim ya ölsem de gam yemem diyeceğim ama şaka şaka daha çok genciz, ve de yaşanacak daha çoook şey var. Şaka maka arada ki olayı yaşamasam bu kadar rahat olabilir miydim? Hayır. Herşey de bir hayır vardır ya kızlara diyorum "Yani görseniz tanıyamazdınız beni o anda. Cesaretime filan. Rahat olmam yeterliymiş diyorum." Pislik kızlar diyor ki bak sen bak "20 yılın sonunda bunu öğrenebildiğine sevindik.". Bak dost acı söyleri biraz abartmadı...
Devamı

Veronika Ölmek İstiyor - Paulo Coelho

Resim
"Çünkü niyet ile hareket arasında her zaman bir kopukluk vardır. O, yarı yoldan dönme özgürlüğüne sahip olmak istiyordu." "Tanrı varsa, -ki ben olmadığına inanıyorum-, insan aklının sınırları olduğunu da bilir.Yoksulluğu, haksızlığı, aç gözlülüğü, yapayalnızlığı, bütün bu karmaşayı o yaratmadı mı? Mutlaka çok iyi niyetlerle girişmiştir bu işe, ama sonuçlar bir felaket. Tanrı varsa bu dünyayı erkenden terk etmeyi seçen yaratıklara karşı cömert davaranacaktır, Hatta bizi burada vakit harcamaya zorladığı için özür bile dileyebilir. "  "Bunları bir otuz, kırk ya da elli yıl daha görmeye devam etmeyeceğini bildiğinden daha da mutluydu çünkü o zaman bütün orjinallikleri kaybolacak ve sonrakine benzediği bir yaşam trajedisine dönüşeceklerdi."  "Cennette odaları florasan ışıkla aydınlatmazlardı kesinlikle ve de anında başlayan sancı tipik bir dünya sancısıydı. Ah bu dünyanın acıları hiçbir şeye benzeme, hemen anlaşılır." "Herkesin...
Devamı