Cümlelerim Ben Gibi Yarım Hep

"Birbirimize birkaç aşk kadar geç kalmış olmasaydık,
 Hep yanlış gidenlerin ardından yorulmasaydık.
 ...
 Kendimi arıyorken, olmaktan korktuğum yerdeyim, Sendeyim
 Al beni, ne yaparsan yap."




"Korkuyorum bakışların çarpınca bana."

Ben bu şarkıyı bu adamdan dinlemeye bayılıyorum. Keşke adam akıllı stüdyo kaydı olsaydı. Ya da bana Özgür Çevik'i komple versinler, bana bütün gün şarkı söylesin. Yabancı Damatta ı-oynarken ne hayrandım adama. Babama tutturmuştum "Baba ben de yabancıyla evlenmek istesem izin verir misin?" filan diye. Babamın şu huyuna hastayımdır (!). Genel hayatım hakkındaki söylediği bir söz vardır yıllardır "Bu hayat senin hayatın. Kendi kararlarını kendin ver." ne güzel değil mi? Ama istikrarlı değil söylediklerinde. Ya da eylem ve fikir çelişiyor desem daha iyidir. Neymiş beni yabancıyla hayatta evlendirmezmiş. E hani benim hayatımdı?

Hayret nerelerden nerelere gelmişim.

Benim hayatım hakikaten böyle. Düşüncelerim, eylemlerim hepsi o kadar oradan orayayı ki anlatam.

Bende rahatsızım bu dinamik yapıdan.

Konuyu değiştiryorum. Ya çocuklar benim hevesim bitti yani BİT Tİ. Sevdiğim beyi artık sevmiyorum. Birkaç gündür oturuyoruz sohbet ediyoruz filan. İçimde sıfır kıpırtı. Ve esasında bu beni hakikaten çok üzüyor. Bitti. Birşeyin sonuna geldik. Ne kıskançlık, ne içimde bir tane bile kelebek. Sadece ona taptığım dönem diyeyim sormak istediğim ama göz göze gelmeye bile kıyamadığım anlarda soramadığım herşeyi kolaylıkla soruyorum. İçimdeki aşkından ölen kızın mezarına son sözlerimi söylüyorum işte.

Bazı garip şeyler oluyor öte yandan. Şu olaylı "aradaki kişi" ile garip, tuhaf, acayip küçük anlar yaşadık. Kendimi kandırmayı çalışmayı bırakıp gerçekten neler hissettiklerimi buraya ne zaman yazarım bilmiyorum. Ama. Ama ne olduğunuda anlayamıyorum. Garip yani. Sadece hakikaten göz göze gelmekten çok korktum, korkuyorum. Ama merak içindeyim, ne yapacak ne düşünüyor gibi gibi sürekli soru işaretleri. Dahası var ama. Cümlelere başlayıp siliyorum. Buraya yazamıyorum, çekiniyorum. Cümlelerim ben gibi yarım hep. Söylemek istediğim ama söyleyemediğim şeyler çok.

Ama başka bir konu. Ben hakikaten çok kişiyi üzdüm. Sevmekten korktuğum çok kişi oldu. Çok kişiden öyle bir kaçtım ki ardımdaki enkazlara bakmaksızın. Şimdi bu kadar sürünmemim sebebi bu olmalı. Üzdüğüm için bu kadar üzülüyorum. Ama Allah'ım sevmeyi öğrendim cidden. Sınavı geçtiysem artık sevgime karşılık bulabilir miyim?

Zahir'de okumuştum İranlı bir bilge demişki "Aşk kimsenin kurtulmak istemediği bir hastalıktır". Zahir yazımı da yazamadım zaten.

Galiba ben seneye tek yaşayacağım ya. Bunu da paylaşayım. Açıkçası bende tek yaşamak istiyorum. Çünkü benim kendi ayaklarımın üstünde durmaya ihtiyacım var. Hadi bakalım hayırlısı.

İyi Geceler.


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Velhasıl ziyan olduk ziyadesiyle

Resim
Bu kadar göz önündeyken elleşmemek imkansız. Yani bir göz atmamak, ne yazmış yine ne dinlemiş ne okumuş diye bakmamak imkansız diyorum. Bilirsiniz işsisizimdir. Boş vakitlerimin birkaçını kendimi tutamadan böyle şeyler yapıyorum. Çok kızdım az önce birine. Bu kadar aynıyken bu kadar uzak olmayı seçmiş birisine. Zamanımızı tüketmiş, olmayan anıları öldürmüş birisine. Ben böyleyim işte. Sanki kendi hayatım mükemmelmiş gibi, sanki en doğrusunu ben yapıyormuşum gibi birisinin hatasını görünce anında çok kızarım. Daha iyisini herkes hak eder. O yüzden kızıyorum ya. Fark etmiyor şu an. Ya kafası meşgul herşeyle ya da hiçlikle. Ya da düşünmemeye çalışıyor. Bende belki bir gün düşünür diye umut edip beklemekten başka şansım yok.  Ama yazık etti, günah etti benden söylemesi. Üstüme vazife mi? Evet vazife. Çünkü bana da yazık etti. Ama saygı duyuyorum kendisine. Bu kadar benziyoruz ya ondan. Diyorum belki bir bildiği var. Keşke ilk baştan deseydim bu kadar çok benzediğimizi ...
Devamı

Benim Bura Afet Yeri*

Resim
Selam arkadaşlaaar, bugün sizlere ruhumun içindeki sıkıntı ile karşılaşacağım. ( Ama sözleri çok hoşuma giden minnoş bir şarkı koyayım şuraya .) Biliyorsunuz (ya da bilmiyorsunuz) geçen yazımda içimdeki hissizlikten bahsetmiştim. Çok geçmedi, tekrar manyaklaşmaya döndüm. Yaptığım hertotemin sonucu şu 3 günde ki KARAR VER olarak çıktığından ve sürekli gelen acayip mesajlar sonucunda sevdiğim beye geri döndüm. Aman tanrım dün öğlen beraber geçirdik. Tabi bizi tanıştıran arkadaşım eşliğinde. Yan böyle aklıma ne geldiyse sorabildim ya ölsem de gam yemem diyeceğim ama şaka şaka daha çok genciz, ve de yaşanacak daha çoook şey var. Şaka maka arada ki olayı yaşamasam bu kadar rahat olabilir miydim? Hayır. Herşey de bir hayır vardır ya kızlara diyorum "Yani görseniz tanıyamazdınız beni o anda. Cesaretime filan. Rahat olmam yeterliymiş diyorum." Pislik kızlar diyor ki bak sen bak "20 yılın sonunda bunu öğrenebildiğine sevindik.". Bak dost acı söyleri biraz abartmadı...
Devamı

Veronika Ölmek İstiyor - Paulo Coelho

Resim
"Çünkü niyet ile hareket arasında her zaman bir kopukluk vardır. O, yarı yoldan dönme özgürlüğüne sahip olmak istiyordu." "Tanrı varsa, -ki ben olmadığına inanıyorum-, insan aklının sınırları olduğunu da bilir.Yoksulluğu, haksızlığı, aç gözlülüğü, yapayalnızlığı, bütün bu karmaşayı o yaratmadı mı? Mutlaka çok iyi niyetlerle girişmiştir bu işe, ama sonuçlar bir felaket. Tanrı varsa bu dünyayı erkenden terk etmeyi seçen yaratıklara karşı cömert davaranacaktır, Hatta bizi burada vakit harcamaya zorladığı için özür bile dileyebilir. "  "Bunları bir otuz, kırk ya da elli yıl daha görmeye devam etmeyeceğini bildiğinden daha da mutluydu çünkü o zaman bütün orjinallikleri kaybolacak ve sonrakine benzediği bir yaşam trajedisine dönüşeceklerdi."  "Cennette odaları florasan ışıkla aydınlatmazlardı kesinlikle ve de anında başlayan sancı tipik bir dünya sancısıydı. Ah bu dünyanın acıları hiçbir şeye benzeme, hemen anlaşılır." "Herkesin...
Devamı