My Blue
İyi geceler sayın seyircilerim....
Evvet en son ki andaç yazımın insan tahribatı sonucunda şu an sakinim ve gayet masum olan hayatıma geri dönüp saçmalıklarımla insanları boğmalıyım ritüelime geri dönüyorum :D haha özlemişsiniz umarım beni. Zaten özlemediyseniz kafa göz dalarım bakın sinirli halim çok fena :D
Ne gülüyorsam anlamadımda o kısmını.
Neyse şu sömestr başladığından beri resmen ot gibi yaşıyorum çocuklar.
Guys i'm not kidding. Gerçekten ot benim diğer adım gibi oldu. Öğlene doğru kalk dizi izle -yiyecek bişeyler hazırla- twitter da üç beş yedi on takıl - hayal kur- dizi izle- uyu tabii araya uykularda giriyor.
Şimdi içinizden birkaçı diyordur bu kızın sınavı yok mu bu sene diye. "Allah allaah sanane ya " demeyeceğim çünkü o kadar da ukala değilim. Pazar günü sabahtan "hayvan gibi çalışıcağım" kampına gideceğimden bu rahatlık bu genişlik. Birde her Mad Men izleyişimde reklamcılık sektöründe çalışma hayallerim geliyor aklıma. Bu hayalim hep kendi içimde yaşadığım hayaller arasında olduğundan sadece babam biliyordu. Gerçi onun yorumu da " niye hep stresli işleri seçiyorsun" oluyor lakin ben hayatımdaki orta yolu buldum. Ne yani mimarlık okuyunca bir insan hep mimar mı olmak zorunda? O insan başka bir bokta çalışamaz mı? Diyerek kendi kendimi direnişe geçirdim ve bu haklı davamı kendi içimde kazanarak şu sonuca vardım "o çok istediğm mimarlık işinide yapacağım ama hayatımın kısa bir dönemide olsa uzun bir dönemide olsa reklamcılık sektöründe de çalışacağım ve editör de olmaya çalışacağım bir moda dergisinde. "
Bu hayallerim size ağır gelmiş olabilir. İstemek başarmanın yarısıdır klişesi ile de kendimi savunmayacağım. Ama insanlık geçmişine bakarsak insanlar istediklerinin ardına düşerse ve tutkuyla yapmak için uğraşırsa o işi başarabilir. Hayallerini de gerçekleştirebilir doğal olarak. Bende tutkularımın peşini bırakmayacağım. Hayallerim gerçek olasıya kadar peşinden koşturacağım. Yani bu kadar istiyorsam mutlaka yaparım değil mi :) zaten bu hayatta bir tek şu erkek olaylarını çok isteyipte gerçekleştiremedim. Ama o konuda da kendime güzel bir avutma hikayesi yazdım " Belki de en iyisi en sondadır? " . Nasıl? Hikayem gayet dokunaklı ve inanılabilinir.
Sonuç olarak çocuklar bu yazıyı tutkularıma ithafen yazıyorum.
Aaaa bu arada size komik birşey söyleyebilir miyim? Hatırlıyorum geçen sene bu zamanlarda aşk acıları çekip Bay Boğaaaa diye ağlanıyordum. Bu sene başıma böyle birşeyin gelmemesi ve kendimi koruyabilmiş olmam beni aynen şöyle hissettiriyor " evet ben ayaklarımın üstünde kalabilirim " .
İyi Geceler....
Evvet en son ki andaç yazımın insan tahribatı sonucunda şu an sakinim ve gayet masum olan hayatıma geri dönüp saçmalıklarımla insanları boğmalıyım ritüelime geri dönüyorum :D haha özlemişsiniz umarım beni. Zaten özlemediyseniz kafa göz dalarım bakın sinirli halim çok fena :D
Ne gülüyorsam anlamadımda o kısmını.
Neyse şu sömestr başladığından beri resmen ot gibi yaşıyorum çocuklar.
Guys i'm not kidding. Gerçekten ot benim diğer adım gibi oldu. Öğlene doğru kalk dizi izle -yiyecek bişeyler hazırla- twitter da üç beş yedi on takıl - hayal kur- dizi izle- uyu tabii araya uykularda giriyor.
Şimdi içinizden birkaçı diyordur bu kızın sınavı yok mu bu sene diye. "Allah allaah sanane ya " demeyeceğim çünkü o kadar da ukala değilim. Pazar günü sabahtan "hayvan gibi çalışıcağım" kampına gideceğimden bu rahatlık bu genişlik. Birde her Mad Men izleyişimde reklamcılık sektöründe çalışma hayallerim geliyor aklıma. Bu hayalim hep kendi içimde yaşadığım hayaller arasında olduğundan sadece babam biliyordu. Gerçi onun yorumu da " niye hep stresli işleri seçiyorsun" oluyor lakin ben hayatımdaki orta yolu buldum. Ne yani mimarlık okuyunca bir insan hep mimar mı olmak zorunda? O insan başka bir bokta çalışamaz mı? Diyerek kendi kendimi direnişe geçirdim ve bu haklı davamı kendi içimde kazanarak şu sonuca vardım "o çok istediğm mimarlık işinide yapacağım ama hayatımın kısa bir dönemide olsa uzun bir dönemide olsa reklamcılık sektöründe de çalışacağım ve editör de olmaya çalışacağım bir moda dergisinde. "
Bu hayallerim size ağır gelmiş olabilir. İstemek başarmanın yarısıdır klişesi ile de kendimi savunmayacağım. Ama insanlık geçmişine bakarsak insanlar istediklerinin ardına düşerse ve tutkuyla yapmak için uğraşırsa o işi başarabilir. Hayallerini de gerçekleştirebilir doğal olarak. Bende tutkularımın peşini bırakmayacağım. Hayallerim gerçek olasıya kadar peşinden koşturacağım. Yani bu kadar istiyorsam mutlaka yaparım değil mi :) zaten bu hayatta bir tek şu erkek olaylarını çok isteyipte gerçekleştiremedim. Ama o konuda da kendime güzel bir avutma hikayesi yazdım " Belki de en iyisi en sondadır? " . Nasıl? Hikayem gayet dokunaklı ve inanılabilinir.
Sonuç olarak çocuklar bu yazıyı tutkularıma ithafen yazıyorum.
Aaaa bu arada size komik birşey söyleyebilir miyim? Hatırlıyorum geçen sene bu zamanlarda aşk acıları çekip Bay Boğaaaa diye ağlanıyordum. Bu sene başıma böyle birşeyin gelmemesi ve kendimi koruyabilmiş olmam beni aynen şöyle hissettiriyor " evet ben ayaklarımın üstünde kalabilirim " .
İyi Geceler....
Yorumlar
Yorum Gönder