Yalnızlık Musikisi

Yaklaşık şöyle 2 haftadır sosyallikten uzak biri olduğumu söyleyebilirim. Evet arada yüz yüze görüştüğüm arkadaşlarım oldu ama ayrıldığımız andan itibaren ben onlarla bağlantımı kopardım. Düşünmeye ihtiyacım olduğunu düşündüğümden bunca gündür  ne adam akıllı konuştum ne de varlığımı belli ettim. Bu süre içerisinde ne düşündün ne karar verdin deseler bilmiyorum. Ama şimdi fark ettim ki benim yazlığa ihtiyacım varmış düşünmeye değil.

Arada böyle krizlerim geliyor. Ben öyle zamanlarımı biliyorum ki tenefüs zili çalar çalmaz kulaklığımı alıp okulun tenha bir köşesinde kendi kendime oturup kendime yalnızlık ortamı hazırladığımı. Ben böyle bir insanım. İhtiyaçlarım arasında yalnızlıkta var. Eğer yalnız kalamazsam bir anda Dünya'nın en çekilmez insanı, en nefret edilesi kişisi, ve bir canavar olup çıkıveriyorum.

İşte canavar olmamak içinde yine bu yola girdim ama çok şükür bugün yine çıktım. Yani aslında beni çıkartan sadece küçücük bir mesajdı bile diyebilirim. Küçücük, yalnızlığımla alakasız, hatta konuyla bile alakasız bir mesajla.

Lakin hala kafam karışık ve azıcık bir yorgunlukta yine konuşamayıp hatta saçmalayıp durabiliyorum.
Vücuduma nüfus etmiş bu yorgunluğu gece gündüz dizi izleyerek atmaya çalışıyorum lakin bir işe yaramıyor hatta yoruyor bile diyebilirim.

İyi Akşamlar Sayın Seyirciler

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Velhasıl ziyan olduk ziyadesiyle

Resim
Bu kadar göz önündeyken elleşmemek imkansız. Yani bir göz atmamak, ne yazmış yine ne dinlemiş ne okumuş diye bakmamak imkansız diyorum. Bilirsiniz işsisizimdir. Boş vakitlerimin birkaçını kendimi tutamadan böyle şeyler yapıyorum. Çok kızdım az önce birine. Bu kadar aynıyken bu kadar uzak olmayı seçmiş birisine. Zamanımızı tüketmiş, olmayan anıları öldürmüş birisine. Ben böyleyim işte. Sanki kendi hayatım mükemmelmiş gibi, sanki en doğrusunu ben yapıyormuşum gibi birisinin hatasını görünce anında çok kızarım. Daha iyisini herkes hak eder. O yüzden kızıyorum ya. Fark etmiyor şu an. Ya kafası meşgul herşeyle ya da hiçlikle. Ya da düşünmemeye çalışıyor. Bende belki bir gün düşünür diye umut edip beklemekten başka şansım yok.  Ama yazık etti, günah etti benden söylemesi. Üstüme vazife mi? Evet vazife. Çünkü bana da yazık etti. Ama saygı duyuyorum kendisine. Bu kadar benziyoruz ya ondan. Diyorum belki bir bildiği var. Keşke ilk baştan deseydim bu kadar çok benzediğimizi ...
Devamı

Benim Bura Afet Yeri*

Resim
Selam arkadaşlaaar, bugün sizlere ruhumun içindeki sıkıntı ile karşılaşacağım. ( Ama sözleri çok hoşuma giden minnoş bir şarkı koyayım şuraya .) Biliyorsunuz (ya da bilmiyorsunuz) geçen yazımda içimdeki hissizlikten bahsetmiştim. Çok geçmedi, tekrar manyaklaşmaya döndüm. Yaptığım hertotemin sonucu şu 3 günde ki KARAR VER olarak çıktığından ve sürekli gelen acayip mesajlar sonucunda sevdiğim beye geri döndüm. Aman tanrım dün öğlen beraber geçirdik. Tabi bizi tanıştıran arkadaşım eşliğinde. Yan böyle aklıma ne geldiyse sorabildim ya ölsem de gam yemem diyeceğim ama şaka şaka daha çok genciz, ve de yaşanacak daha çoook şey var. Şaka maka arada ki olayı yaşamasam bu kadar rahat olabilir miydim? Hayır. Herşey de bir hayır vardır ya kızlara diyorum "Yani görseniz tanıyamazdınız beni o anda. Cesaretime filan. Rahat olmam yeterliymiş diyorum." Pislik kızlar diyor ki bak sen bak "20 yılın sonunda bunu öğrenebildiğine sevindik.". Bak dost acı söyleri biraz abartmadı...
Devamı

Veronika Ölmek İstiyor - Paulo Coelho

Resim
"Çünkü niyet ile hareket arasında her zaman bir kopukluk vardır. O, yarı yoldan dönme özgürlüğüne sahip olmak istiyordu." "Tanrı varsa, -ki ben olmadığına inanıyorum-, insan aklının sınırları olduğunu da bilir.Yoksulluğu, haksızlığı, aç gözlülüğü, yapayalnızlığı, bütün bu karmaşayı o yaratmadı mı? Mutlaka çok iyi niyetlerle girişmiştir bu işe, ama sonuçlar bir felaket. Tanrı varsa bu dünyayı erkenden terk etmeyi seçen yaratıklara karşı cömert davaranacaktır, Hatta bizi burada vakit harcamaya zorladığı için özür bile dileyebilir. "  "Bunları bir otuz, kırk ya da elli yıl daha görmeye devam etmeyeceğini bildiğinden daha da mutluydu çünkü o zaman bütün orjinallikleri kaybolacak ve sonrakine benzediği bir yaşam trajedisine dönüşeceklerdi."  "Cennette odaları florasan ışıkla aydınlatmazlardı kesinlikle ve de anında başlayan sancı tipik bir dünya sancısıydı. Ah bu dünyanın acıları hiçbir şeye benzeme, hemen anlaşılır." "Herkesin...
Devamı