Ne bu hiddet ne bu celal?

Ben bu aileleri anlayamıyorum çok ciddiyim. Ben sadece kendi ailemden değil başka ailelerden de bahsediyorum.

Bir kere bizde artık bir birey olduk. 17 yaşındayız. Yani bunun yaşla alakası yok ama yaklaşık bir buçuk sene sonra kendi yolumuz için belki de bambaşka şehirlere ayrılacağız. Hayat bizim için çocuk oyuncağı gibi de değil. Yaşımız sizin yarısı kadar olduğu için biz bir birey değil miyiz yani? Bende bir bireyim. Her gün başıma felaketlerde geliyor güzelliklerde. Tamam para bakımından bağımlıyım aileme ama bu benim birey olmamı engelliyor mu ki? Engelliyorsa da burada bir problem yok mu? Ben her gün eve sizden daha erken varıp eve geldiğimde beni bekleyen bir kocam yada çocuklarım olmadığı için mi bu yok saymalar ?

Mesela başımıza bir felaket geliyor ve zorunlu bir etüd var dershanede gitmezsek aile dakikasında mesaj gidicek. Babamızla konuşuyoruz gitmesem diye ama o bize gidiceksin diye ısrar ediyor.

Dershaneye gitmek istememek niye hemen ailelerimiz tarafından "Aaa bu çocukça zevkleri yüzünden gitmek istemiyordur dur şunu bir bozayımda bir daha böyle birşey demeye bile cesaret edemesiiiin." mi? Niye böyle ön yargılar ile isteğimize sert bakılıyor? Niye o an için o isteğimizin sebebi kötü bir şey olarak düşünülmüyor?

Niye bize de insan gözüyle bakılmıyor? Niye sözümü kesme hakkı babamda varda ben kızınca seninle bir süre konuşmak istemiyoruma dönüyor olay? Ben halbuki bunun için babamı daha öncede uyarmıştım. Ama gel gör ki niye haksızlık yaptığını kabul edemiyor.

Neyine dokunuyor bilemiyorum ama bu bizim ailenin genel sorunu. Annemde pek kolay kolay benden özür dilemez. Çünkü kendileri itiraf etti ben "Her alınan şey ile mutlu oluyorum. Bana her haksızlık yaptıklarında ben unutuveriyorum daha sonra." falan.

Öf şuan moral bozukluğum tavan.

Neyse şimdide geçti.

Daha fazla içimden ne celal var nede yazma isteği. Ben American Horror Story'e gidiyom görüşürüüüük :)

İyi Akşamlar, Jr. Leydi

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Velhasıl ziyan olduk ziyadesiyle

Resim
Bu kadar göz önündeyken elleşmemek imkansız. Yani bir göz atmamak, ne yazmış yine ne dinlemiş ne okumuş diye bakmamak imkansız diyorum. Bilirsiniz işsisizimdir. Boş vakitlerimin birkaçını kendimi tutamadan böyle şeyler yapıyorum. Çok kızdım az önce birine. Bu kadar aynıyken bu kadar uzak olmayı seçmiş birisine. Zamanımızı tüketmiş, olmayan anıları öldürmüş birisine. Ben böyleyim işte. Sanki kendi hayatım mükemmelmiş gibi, sanki en doğrusunu ben yapıyormuşum gibi birisinin hatasını görünce anında çok kızarım. Daha iyisini herkes hak eder. O yüzden kızıyorum ya. Fark etmiyor şu an. Ya kafası meşgul herşeyle ya da hiçlikle. Ya da düşünmemeye çalışıyor. Bende belki bir gün düşünür diye umut edip beklemekten başka şansım yok.  Ama yazık etti, günah etti benden söylemesi. Üstüme vazife mi? Evet vazife. Çünkü bana da yazık etti. Ama saygı duyuyorum kendisine. Bu kadar benziyoruz ya ondan. Diyorum belki bir bildiği var. Keşke ilk baştan deseydim bu kadar çok benzediğimizi ...
Devamı

Benim Bura Afet Yeri*

Resim
Selam arkadaşlaaar, bugün sizlere ruhumun içindeki sıkıntı ile karşılaşacağım. ( Ama sözleri çok hoşuma giden minnoş bir şarkı koyayım şuraya .) Biliyorsunuz (ya da bilmiyorsunuz) geçen yazımda içimdeki hissizlikten bahsetmiştim. Çok geçmedi, tekrar manyaklaşmaya döndüm. Yaptığım hertotemin sonucu şu 3 günde ki KARAR VER olarak çıktığından ve sürekli gelen acayip mesajlar sonucunda sevdiğim beye geri döndüm. Aman tanrım dün öğlen beraber geçirdik. Tabi bizi tanıştıran arkadaşım eşliğinde. Yan böyle aklıma ne geldiyse sorabildim ya ölsem de gam yemem diyeceğim ama şaka şaka daha çok genciz, ve de yaşanacak daha çoook şey var. Şaka maka arada ki olayı yaşamasam bu kadar rahat olabilir miydim? Hayır. Herşey de bir hayır vardır ya kızlara diyorum "Yani görseniz tanıyamazdınız beni o anda. Cesaretime filan. Rahat olmam yeterliymiş diyorum." Pislik kızlar diyor ki bak sen bak "20 yılın sonunda bunu öğrenebildiğine sevindik.". Bak dost acı söyleri biraz abartmadı...
Devamı

Veronika Ölmek İstiyor - Paulo Coelho

Resim
"Çünkü niyet ile hareket arasında her zaman bir kopukluk vardır. O, yarı yoldan dönme özgürlüğüne sahip olmak istiyordu." "Tanrı varsa, -ki ben olmadığına inanıyorum-, insan aklının sınırları olduğunu da bilir.Yoksulluğu, haksızlığı, aç gözlülüğü, yapayalnızlığı, bütün bu karmaşayı o yaratmadı mı? Mutlaka çok iyi niyetlerle girişmiştir bu işe, ama sonuçlar bir felaket. Tanrı varsa bu dünyayı erkenden terk etmeyi seçen yaratıklara karşı cömert davaranacaktır, Hatta bizi burada vakit harcamaya zorladığı için özür bile dileyebilir. "  "Bunları bir otuz, kırk ya da elli yıl daha görmeye devam etmeyeceğini bildiğinden daha da mutluydu çünkü o zaman bütün orjinallikleri kaybolacak ve sonrakine benzediği bir yaşam trajedisine dönüşeceklerdi."  "Cennette odaları florasan ışıkla aydınlatmazlardı kesinlikle ve de anında başlayan sancı tipik bir dünya sancısıydı. Ah bu dünyanın acıları hiçbir şeye benzeme, hemen anlaşılır." "Herkesin...
Devamı