Yüzyılın Tribi

Selam arkadaşlar,

Şu an yüzyıldır içimde tuttuğum( aslında 1 haftadır) bir gerçekten kırıldığım hatta kızdığım bir layı size bahşedeceğim (anlatcağım demeye çalışıyorum).

Valla herkesin şeyi okula başlayasıya kadarmış. 1 haftadır hattım kapalı normalde gerçekten her gün arıyorum arkadaşlarımı. Genelde özge meşgul oluyor buse zaten derstte filan oluyor ya da yurtta odasında dilarada konuşmayı sevmiyor telefonda evindar genelde konuşmaya müsait oluyor. 

Ama bu 1 haftadır benim kabarık telefon faturam yüzünden hattım kapandı ve ben kimseyi arayamadım. İşte delirmeye buradan başlayabiliriz. Düşünün ki benim sürekli sınırsız internetim ir sürü dakikam var ve bir andan bunlar yok. İnsan zaten sırf bu yüzden deliriyor. Birde o kadar aradığım arkadaşlarımın hiç biri ne yaptın ne ettin diye sormuyor hatta ulaşmaya bile tenezzül etmiyor.

Buse zaten ayrı bir olay. İşyerinden arıyorum annemden arıyorum babamdan arıyorum yok ya kız 15 dk boyunca meşgul çalıyor sonra konuşmasının bittiği anı yakalıyorum kız açmıyor telefonu. Hayır tamam belki iş telefonunu tanıyamadın ama annemle babamın telefonunu niye açmıyorsun sen? Yeter artık ya daha fazla yğraşamıyacağım cidden. İnsanlar işine gelince bana öyle ulaşmaya çalışıyor.

Evindar da ayrı muhabbet. Ya bana bir türlü laşmaya çalışmadı o da en azından annenden ara ya da babandan dimi? Yok ya ben salakmışım resmen cidden bakın.

Bende artık bırakıyorum denemeyi. Çünkü bu hafta anladım ben anlıycağımı.

Çokta hastayım o yüzden mi b kadar alınganım anlamadım. Neyse görüşürüz çocuklaaar.

See you

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Velhasıl ziyan olduk ziyadesiyle

Resim
Bu kadar göz önündeyken elleşmemek imkansız. Yani bir göz atmamak, ne yazmış yine ne dinlemiş ne okumuş diye bakmamak imkansız diyorum. Bilirsiniz işsisizimdir. Boş vakitlerimin birkaçını kendimi tutamadan böyle şeyler yapıyorum. Çok kızdım az önce birine. Bu kadar aynıyken bu kadar uzak olmayı seçmiş birisine. Zamanımızı tüketmiş, olmayan anıları öldürmüş birisine. Ben böyleyim işte. Sanki kendi hayatım mükemmelmiş gibi, sanki en doğrusunu ben yapıyormuşum gibi birisinin hatasını görünce anında çok kızarım. Daha iyisini herkes hak eder. O yüzden kızıyorum ya. Fark etmiyor şu an. Ya kafası meşgul herşeyle ya da hiçlikle. Ya da düşünmemeye çalışıyor. Bende belki bir gün düşünür diye umut edip beklemekten başka şansım yok.  Ama yazık etti, günah etti benden söylemesi. Üstüme vazife mi? Evet vazife. Çünkü bana da yazık etti. Ama saygı duyuyorum kendisine. Bu kadar benziyoruz ya ondan. Diyorum belki bir bildiği var. Keşke ilk baştan deseydim bu kadar çok benzediğimizi ...
Devamı

Benim Bura Afet Yeri*

Resim
Selam arkadaşlaaar, bugün sizlere ruhumun içindeki sıkıntı ile karşılaşacağım. ( Ama sözleri çok hoşuma giden minnoş bir şarkı koyayım şuraya .) Biliyorsunuz (ya da bilmiyorsunuz) geçen yazımda içimdeki hissizlikten bahsetmiştim. Çok geçmedi, tekrar manyaklaşmaya döndüm. Yaptığım hertotemin sonucu şu 3 günde ki KARAR VER olarak çıktığından ve sürekli gelen acayip mesajlar sonucunda sevdiğim beye geri döndüm. Aman tanrım dün öğlen beraber geçirdik. Tabi bizi tanıştıran arkadaşım eşliğinde. Yan böyle aklıma ne geldiyse sorabildim ya ölsem de gam yemem diyeceğim ama şaka şaka daha çok genciz, ve de yaşanacak daha çoook şey var. Şaka maka arada ki olayı yaşamasam bu kadar rahat olabilir miydim? Hayır. Herşey de bir hayır vardır ya kızlara diyorum "Yani görseniz tanıyamazdınız beni o anda. Cesaretime filan. Rahat olmam yeterliymiş diyorum." Pislik kızlar diyor ki bak sen bak "20 yılın sonunda bunu öğrenebildiğine sevindik.". Bak dost acı söyleri biraz abartmadı...
Devamı

Veronika Ölmek İstiyor - Paulo Coelho

Resim
"Çünkü niyet ile hareket arasında her zaman bir kopukluk vardır. O, yarı yoldan dönme özgürlüğüne sahip olmak istiyordu." "Tanrı varsa, -ki ben olmadığına inanıyorum-, insan aklının sınırları olduğunu da bilir.Yoksulluğu, haksızlığı, aç gözlülüğü, yapayalnızlığı, bütün bu karmaşayı o yaratmadı mı? Mutlaka çok iyi niyetlerle girişmiştir bu işe, ama sonuçlar bir felaket. Tanrı varsa bu dünyayı erkenden terk etmeyi seçen yaratıklara karşı cömert davaranacaktır, Hatta bizi burada vakit harcamaya zorladığı için özür bile dileyebilir. "  "Bunları bir otuz, kırk ya da elli yıl daha görmeye devam etmeyeceğini bildiğinden daha da mutluydu çünkü o zaman bütün orjinallikleri kaybolacak ve sonrakine benzediği bir yaşam trajedisine dönüşeceklerdi."  "Cennette odaları florasan ışıkla aydınlatmazlardı kesinlikle ve de anında başlayan sancı tipik bir dünya sancısıydı. Ah bu dünyanın acıları hiçbir şeye benzeme, hemen anlaşılır." "Herkesin...
Devamı