Damla'nın Önizlemesi

Aslında istediğim çok bir şey değildi ki. Sevmek, sevilmek. Basit. Katmaşıklığı zaten biz yaparız. Ben basitçe sevmek istedim. İşler garip şu an benim cephemde. Tam diyorum birine ilgi duyacağım. Hemde saçma sapan değil karşılığı olacak birşey. Sonra diyorum bana şiirler okutmayacak ki aşkından. Lay lay lom aşklar yani anlayacağınız. Böyle diyee diye. Ne kadar sürecek? Bulabilecek miyim acaba? Bana şiirler okutabilecek birini. İnanıyorum ki evet. Ama zamanı değil. Beklemem lazım. Beklemek çok zor geliyor. Ama öbür türlüsünü de yapamıyorum zaten. Birde ona benzeyen birini görüyorum, o olmadığını bilerek. Ama yine de bir telaş, bir heyecan yapıyorum. Elim ayağıma dolaşıyor. Bana sürekli ben unutmak istemesem de bendeki yerini hatırlatıyor. Halbuki gereksiz işte. İnanır mısınız rahattım ben kaç gündür. Ama sürekli bir şeyler tetikliyor eskileri. Yapıcı değil ama yıkıcı. Kurtulmak istiyorum. Çünkü bu duygu tüketiyor. Tükenmek istemiyorum hiçliğe. Varlığa itirazım yok. B...

Şu an ağır İstanbul'um geldi. Öyle ki kendimi sokaklarında kaybetmek istedim. İzmir bitti. Gezecek, görecek ya da kaybolacak kısmı kalmadı gibi. Vardır elbet ama bir İstanbul değil. Haftasonu 20 saatliğine İstanbuldaydım. Benimde kaderim böyle işte gidince 24 saat kalamıyorum. (Birkaç defa kaldım ama geneli böyle). Lanet gibi bişey bence bu. En sevdiğiniz şey ile 1 gün bile dilediğinizce geçirememek. Boğazda bir çay bile içememek. Hatırlıyorum 4 sene önce İstanbul'a okul gezisiyle gitmiştik. Tamı tamına 4 saat İstanbul trafiğinde kalmıştık. İzmirliler alışık değildir böyle şeylere e doğal olarak herkes isyan etmişti. Benim için ise 4 saat boyunca İstanbul da olma fikri filan severek katlanmıştım. Yine olsa yine kalırım. Şu an önümde ilginç o kadar fırsat o kadar değişik ilginç planlar var ki. Erasmus izni çıktı evden. Ankara'ya da gidebilirim okul olarak. Hafta sonu dedem seni İstanbul'a getirmek istiyorum böyle bir planım var dedi. İzmirde kalırsam büyük iht...

Velhasıl yazdığım yazıların bir tanesini okusun dediğimiz kişiler, aslında bir tanesini bile bilmiyorsa sıkıntı büyüktür arkadaşlar. Şimdi o, kalkıp ismimi google'a yazacak biraz stalklayıp buraları bulacak filan. Ütopyamda bile olmaz öyle şeyler. Hayalleriminde bir sınırı var, yokmuş gibi görünse de. Geçen gün konuşuyorduk arkadaşımla, dedik ki "Kim bizim twitterda beğendiğimize kadar bakacak ya da adımızı bilimum kullandığı her sosyal medya ortamına yazıp bulacak?". Diyoruz hangimiz sevmedik çılgınlar gibi ama sadece biz seviyoruz çılgınlar gibi. Bizi kimse sevmiyor. Bizi, şu dediğim şeylerden birini bile yapacak kadar kimse sevmiyor. Seven varsa ve söylemiyorsa ona da hakkımı helal etmiyorum. Çünkü bence aşk herşeyden önce hakikaten cesaret işi. Sanki ben kalkıp G.'ye hoşlandığımı söyledim? Açıkçası bunu söyleyince de değişmiyor (gördük), söylemeyince de değişmiyor (gördük). İşin sırrını çözdüm sanmıştım, olunca bir anda oluyor diyordum ama bir and...