Damla'nın Önizlemesi

 Yazmaya çok ihtiyacım var. O yüzden buradayım. 7 Marttan sonra hayat tam bir roller coaster gibiydi. O yazıda dipteyim daha dibi yoktur demiştim. Varmış. Zaten hep daha kötüsü olamaz dediğimizde daha kötüsü tak diye hiç beklemeden karşımıza çıkar.  7 mart geçti o hafta her gün ağla, zırla. Sonra tekrar barıştık. Ama çözemedik. Bir çözer gibiydi bir çözülmeyecek gibiydi. Zaten yeterince kaos olan hayatımızda, bir de aile kaosu girdi. Sonra İstanbul'a geldi. Çok güzeldi her şey. Çok güzel der iken, aralık ayı öncesine dönmüştük. Eski Burak ve Eski Damla. Tamamiyle dürüstçe, her şeyi konuştuk. Sadece tek bir sıkıntı vardı. O kararını vermişti. Gelmeyecekti İstanbul'a. Hiç kızmadım. Haklıydı çünkü. Sadece hayal kırıklığı vardı. Hem tüm karar bende kaldı yine diye, hem de hayallerim ile olanlar hiç paralel değildi. Sonra ailemden inanılmaz bir baskı. Karar ver Damla diye. Böyle hayati bir kararı 2 günde 2 haftada en geç 2 ayda karar vermemi beklediler. Nefret ediyorum böyle bir ai...

 Nasıl anlatsam bilemiyorum.  Kalbimin fiziksel acısı ve ben. 07 Mart günü her şey bitti ama o acı başladı. Öyle bir acı ki tek diyebileceğim şey canım acıyor. İçim dağlanıyor, burnum sızlıyor. Ne yapacağım nasıl başa çıkacağım bilmiyorum. Her an her yerde her durumda gözyaşları pıt pıt akabiliyor. Bekliyordum aslında. Bir gün bir şey tercih etse beni tercih etmeyeceğini biliyordum. O gününde geleceğini biliyordum. Sadece evliliğe 2 ay kala insan beklemiyor.   Ya da eski yazılarım silinmeseydi eğer oradan da görebileceğiniz gibi her şey hep zordu onunla. Hep ikna etmeye çalışarak geçti senelerim. Şuna ikna et buna ikna et. Beni seçmesini sağlamaya çalışmak. Neler vaat etmiştim. Hak etmiyormuş demek.  Ama iyi olacağım, öyle bir dipteyim ki bundan sonrası sadece yukarı.  Ve biliyorum daha öncede yaşadım, bir gün diyeceğim ki iyi ki olmamış. İyi ki diyeceğim. Sadece Ahım var. İnşallah yaşattıklarını yaşamadan şu dünyadan gitmezler.  Biliyor musunuz ben da...

Bu yazı 1 Mart günü yazılmaya başlanmıştı. O hali ile paylaşıp birazdan yeni bir yazı yazacağım.  Merhaba herkese, Bir süredir ara ara dank ediyor kafam. 27 yaşına gireceğim ve çokmuş gibi geliyor. Halen çocuk gibi hissediyorum kendimi.  Bir anda kendimi burada bulma sebebim ise 16 yaşındaki Damla'nın 27 yaş planları aklıma geldi. Her ne kadar spontane yaşamayı sevsem de benim spontane yaşamımın içinde de aslında kafamda kurguladığım bir hayat akışı vardır. Ve 16 yaşındaki Damla 27 yaşı için şöyle planlar yapmıştı. 22'imde Üniversiteden mezun olurum. İstanbul'da okul kazanmışımdır. Yalnız yaşıyorumdur ama yakın arkadaşlarım ile sık sık görüşüyorumdur.  Kurumsal bir firmada iş bulmuşumdur ve geleceğin kadın yöneticisi profilinde kendimi yetiştirmeye can atıyorumdur. 5 sene boyunca kariyerimde hırslı devam edip 27 yaşıma kadar da  evleneceğim o adamı bulmuşumdur. Önce birlikte yaşayacağızdır eğer evlilik için uygunsa hayatımı artık evli Damlaya göre planlamaya başlamış...